Soms lijkt het makkelijker om het proces een handje te helpen, omdat het resultaat te lang op zich laat wachten. Is wat je denkt. De natuurlijke timing denkt daar nog wel eens anders over. Voortijdig afhaken ligt dan voor de hand. Daar is op zich niets mis mee.

Dat een behulpzaam duwtje hier en een richtinggevend kneepje daar, zo verleidelijk kan zijn. Dat is niet gek. Dat is menselijk. Heus. Het is zelfs normaal, maar kent ook haar grens.

Plotseling is daar het moment dat je je schouders nonchalant ophaalt. Niet uit onverschilligheid, maar omdat je het eventjes niet meer weet. Ideeën zijn opgeraakt. Je krijgt het niet voor elkaar. Dat is wat je wél weet.

Als je dat punt hebt bereikt, dan ben je waar je moet zijn. Want als je weet hoe de natuur werkt, dan weet je dat ‘het niet voor elkaar krijgen’ precies is wat je te doen staat.